Uzunca Şiiri - Fatih Altınay

Gençlik baharında düşerken dalımdan
Arkadaşlığının rüzgarıyla aldım bunca yolu
Ya olmasaydın, ya kavuşsaydım bir an toprağa
Belki ezilecektim her adımda
Belkide sürüklenecektim köhne bir yalnızlığa

Şimdi ise gökyüzünün çılgınlığı içimde
İnsanlardan uzak, sadece sana yakınım artık
Yağmurlar ıslatmıyor, dostluğunun şemsiyesi altında
Bir yanım yaprak, bir yanım toprak
Yeniden yeşeriyorum arkadaşlığının rüzgarıyla

Senden her uzaklaştığımda kayboldum fütursuzca
Elini uzattığında ellerimi bulamadım uzatacak
Yine de sabrettin, senin gibi olur arkadaş dediğin