Uzunca Ayrılık Şiiri - İhsan Eren

Bu akşam böylece efkarlıyız
yarin yolu uzundur
yüzümüz düşmüş biraz
toza falan bulaşmış
hey gidi günleri hayatın
nerelerdesiniz
yoksa ben böyle
hisseder miydim
ben alaturka ile sevinen
hüznü böyle vakitlerde
meze bilen
bir umarsız çocuktum
ellerim yıldızlara değecekti
uzanmazdım hem
nerden bileceksiniz ki
siz şimdiye bakıp
bana nasılsın demek için
bile fazla umarsız
siz varsa eğer söyleyecek
ancak öyle dinlersiniz
onu da bilirim
lakin
kimsesiz de kalamam
bakınır dururum arkama
kol kola nefes nefese sokaklarda
gölgemden korkar olurum
hey insanlar
canım insanlar
ben sizi hiç sevmem
gibi gözüksem de
siz aldırış etmeseniz de
yapamam siz olmasanız
büyüyen bir şeydir
sevginiz yokluğunuzda
ondan işte korkarım
uzak kalınca daha bir
daha bir sevmekten
..........................................

vakitlerden gecedeyim
yalnızlık saatlerinde
çocukluğum gelir aklıma
onu da bilmezsiniz
neyse sonra anlatırım
şimdi on dördü
bilmem hangi kıyılarda
ayın sularla dansını
seyretsem senle
uzansam yanına
gözlerinde bir içli
şarkı başlasa
önce sussan öylece
susmak gerekli bazen
aşıklar yan yana olunca
en anlamlı sözler
susma anlarına denk gelirler
bilir misin
bunları söylerken bir yandan
karıncalanıyor dilim
başkasına anlatmak değil ki
dağılıyor dikkat
seven sevdiğini anınca
nerde kalmıştım
şimdi sırasıdır
çocukluk anılarının
saklambaç oynardık
o sıralar öcüler vardı
bir de ebeler
başka bir şeyden korkmazdık
ben her saklandığımda
beni bulsunlar isterdim
hemen bulsunlar ki
yalnız kalmayım
evet insanlar
evet ömrüm
evet beni ben yapan
milyon tane sebep
biz el ele verdik
özün potasında eridik
kalmadı hiç birimiz
öyle bir saklandık ki
oyunlara yer kalmadı
sen benim gördüğüm
bu güne değin
sen en iyi ve en güzel
ebesin
saklandığım yerden
beni sobeledin
öylece sana teslim
öylece seninim
bu ne demektir
kimseler bilmesin

.............................................

içimde bir yer vardı
nasıl denir ki
bambaşka bir şey bu
senden ibaret sanki
dünyanın kalan günleri
bir yersiz acı
söylenmez sanırdım
insan kendine saklamalı
zayıf düşmekten
başkasına sağlam görünmekten
ah içimde bir yer vardı ki
duvarları kalın
camları isli ve kırık
ve biraz metruk
çıktım içinden
dışarısı ne güzelmiş
seninle başladım ben
gözlerin bir milat
ellerin başlangıç
sana geldim
aldın beni
benim izbeliğimden
şimdi uzaktasın
ruhuma hicranımı
olduğunca boşaltıp
işte diyorum
işte bundan sormaktayım
kuşlara ve rüzgara
alsınlar diye beni
alsınlar yanlarına...