Uzun Zamanlar Geçti Kapımdan

Uzun zamanlar geçti kapımdan,
Bir selamın bile konmadı pencereme.
Nasılsın diye soramadan geçti vakit,
Ve sen gelip gelip durdun sadece.
Haykırmak istediğim kelimeler gibiydi gözlerin.
Biraz sessiz, biraz renksiz.
Gülüşlerin en az duygularım kadar dengesiz.
Yıllarca zindanda kalmış bir zat gibi,
Durgunum, umutsuz ve tamamen çaresiz.
Ama sen, sen her şeyi değiştiriyorsun işte.
Seni düşünmek dahi umutlar yeşerttiriyor bana.
Renk renk çiçekler açtıran sen oluyorsun içimde.
Ve ben binlerce çiçek açmaktayım şimdi sana.
Mısralarım çiçeklerle süslenecek sayende.
Her bir kelimem sen kokacak sonra,
Her yüklem seni hatırlatacak bana.
Hatta biliyor musun ne kadar fazla olursa olsun mesafeler,
Koşacağım kavuşmak için delicesine.
İnan ki bilmeyeceğim yorulmak nedir.
Hissetmeni bekleyeceğim beni.
Ömür dediğimiz şey beklemekle geçti zaten,
Biraz görsek, biraz sevsek iyileşiriz sandık.
Oysa sonu olmayan bir oyunda sıkışıp kaldık fark etmeden.
Kurtarmak yerine intikam aldık.
Olgun davranamadık ikimiz de kimi zaman,
Seçemedik doğruları, ayırt edemedik.
Ama şimdi her şeyi anlatıyorum işte sana,
Tüm içtenliğiyle dökülüyor duygularım.
Ve sen sonbahar yağmuru gibi düşüyorsun dallarıma.
O kadar güzel, o kadar naif yağıyorsun ki,
Zamanı durduruyorsun adeta.
İşte o zaman anlıyorum sevgilim.
Uzun zamanlar geçip gidiyor kapımızdan,
Ne sen değişmeden kalıyorsun,
Ne de ben göçüp gidiyorum bu dünyadan.