Uzun Zaman Sonra Gelen Şiir..

Uzan zamandır hasretim kaleme,deftere..
Yalnızlık senfonisi içerisinde kalan hislerime.
Sahillere dem vurmuş nefterime,
Yosun tutmuş yüreğime hasrettim
Karalar bağlayıp susmanın eşiğinde,
Ayrılık şarkılarının seferinde kalmıştı yüreğim.
Ve bu yürekle olmuş avereyim.
Kah demir attım ayrılığın koylarına,
Kah güneş açtım en umutlu sabahlara..
Sahte gülüşlerim vardı elbet bakarken dostlarıma..
Parlayan gözlerimin feri gitmişti benden koptuğun baharlarda..
Bir tek benim hikayem var sandım,içime kapandım..
İnzivaya çekilmiş yüreğimle hesaplaşırken,
Ve dostlarımın hikayelerini dinlerken silkindi kalbim..
Herkesin bir hikayesi varmış aslında,
Derinden yaralayan..dudak ısırtan,yürek hoplatan,burun sızlatan hikayeler..
Bu hikayeler için verilmiş savaşla edinen umutlar,tutulan sabırlar..
Denedim..Sabretmeyi,azmetmeyi..
Başardım..
Ve öğrendim..Hayatta kendimde başka kimsenin değerli olmadığını
Ve haketmeyen insanlar için üzülmemen gerektiğini öğrendim.
Zor oldu,geç oldu..
Ama öğrendim..