''uzun Yürüyüş'' Şiiri - Yorumlar

Yaşamın kendisiydi bu şiir..Ne farkı vardı her göçükten sonra çıkan feryatlardan..ve sonra ki sessizlikten...İşssizlik ölümden beterdi onlar için..Bunun için hep sustular ve susmaları örtüldü üzerlerine....

Teşekkürler yüreğinize....

ÜSTADIM SERÜVEN GİBİ OLMUŞ GÜZEL ANLATMIŞSIN BAŞARILAR BENİM ESERİME YORUM YAPTIĞIN İÇİN TEŞEKÜRLER SANA.

TEBRİKLER EFENEDİM KALEMİNİZ DAİM OLSUN GÜZELL BİR ANLATIMDI SAYGILAIRMLA****10

Doyumsuz bir şiir paylaşım okudum
seven gönülere bıraktıgı iz
hafızalardan uzun süre gitmeyecek
şair yüreğini yürekten kutlarım
başarılar seninle olsun
salim erben

Oncelikle bir madenci....
Ardindan da zonguldakli olarak
Duygulanmamak elde degil okudugum dizelerden...

Ben bilirim...Madenci yureginin ozundekini
Ben bilirim...Madencinin goz nuru el emegini
Ben bilirim...Madencinin derinliklerdeki cilesini
Ben bilirim...Madencinin karanliklarda cektiklerini
Ben bilirim...Madenciyi O ki bir konserve misali...

Ben kimim peki ?...Ben avrupadaki MADENCi !!!

Uzaklardan en icten sevgilerle !

BASARILAR / TEBRiKLER

Gurbetten Bir C A N !

Ta Osmanlı’dan beri alışmıştı madenci (1908)
Hakkını almak için olmuştu ''direnişçi''

Bir çok yoldaşını da bu uğurda kaybetti (1965)
Alpagut ocakları bu olaya şahitti

Bir dargın bir barışık epey yıllar eskidi
İşçilerin hakları sömürüyle eridi

Derken gün geldi çattı karar verdi işçiler
Kadın erkek demeden yollara döküldüler (1991)

Uyanmıştı Zonguldak haykırıyordu özden
Kömürden sürmeleri silmemişlerdi gözden

‘’Bu ocaklar bizimdir’’ dedikçe korkuttular
Miting alanlarını tek yürek doldurdular

Dize geldi sendika işçiye mecbur uydu
Savunmak zorundaydı görevi zaten buydu

Ve dört Ocak gününde Zonguldak yürüyordu
Çankaya'nın Özal'ı'' bu da fazla'' diyordu

Yirmi beş bin kişiyken oldular yüz binlerce
Devrek’te mola verip sarıldılar kardeşçe

Köylünün ekmeğini aşını paylaştılar
El ele tutuşarak halaya karıştılar

Dorukan’da kesildi ilk kez işçinin önü
Hazırlıklıydı işçi düşünmüştü bu günü

Var güçle direndiler ‘’sattırmayız’’ sözüyle
Dediler ‘’dönemeyiz Ankara’ya git söyle’’

Dellerderesi’ndeyken yollar yine tutuldu
İki yüz emekçiye kelepçeler vuruldu

Sendika''tamam'' dedi bahanesi hazırdı
Onca yolu almışken geri dönüş başladı (112km)

‘’Canlarım’’ diyen lider meğer imzayı atmış
Namını arttırırken işçisini kandırmış

Böylece alın teri beş paraya satıldı
‘’Uzun yürüyüş’’diye sadece namı kaldı

Direnişin sonrası Zonguldak unutuldu
Madenler özelleşip patronlara sunuldu

Odur budur çaresiz suskunlaştı işçiler
Sesini çıkarırsa bilirler ki, işsizler.

(bazı dizeler düzenlendi..ama bir türlü bunu yayına veremedim,sayfa hata veriyor..

ya nasıl mutlu oldum böylesine bir şiir okurken anlatamam

öyle çoştuki yüregim çırpındı sanki sonsuz tşk ederim dost yürek

sendıka satar işçisini çeker gider

özelleştirir satarız malı gibi her hükümet

yakında mülteci olacagız ana yurtta

bilirizki maden işçilerimiz çok zor altında çalışırken

az paraya çalışır sömürür patron kemigine kadar

ve madencilerimiz kanserlerle boguşur çogu zaman

patronun umrunda degildir kasa giren parayı hesaplamak

peşindedir

konuyu dagıttım farlındayım yüregine emegine saglık dost

Önce teşekkürlerimi ileteyim.
Şiiriniz vesilesi ile bir kez daha yürüdüm, o uzun yolu.
Grevin başladığı sabah gözümün önüne geldi.
İşçi marşı eşliğinde ilk gün sadece maden işçileri yürüdü,
sonra, işçi eşleri ,çocukları ,ana, babaları, derken yüzbinler olduk.emeğin, demokrasinin kenti Zonguldak, büyük madenci grevi ile tarihe adını yazdırdı.
Bu şiiri yazmanızı istememdeki sebep, şimdi halkın suskunluğuna tepki olsun istedim.
Bizim greve gittiğimiz tarihte, seksen ihtilalinin devamı olan hükümete kafa tuttuk, Arabalarının russatlarına el konuldu, yaya yürüyerek ,Ankaraya doğru yol aldık.
Lider olmayınca gerçekten pasif kalıyoruz.
Şemsi Denizerin ruhu şad olsun.
İlhamınız bol olsun.
SEVGİLERİMLE.

Kilimli'ye ve kaleminize yürekten teşekkürler...kutluyorum.

Bir tarihi misra misra okudum..
Kaleminizi ve yureginizi kutlarim..
Saygilarimla