Uzun yol Şiiri - Tülay İçen

Sonu yok bu yolun,
Gittikçe uzuyor.
Neler gördük, bu yolda,
Daha neler göreceğiz.
Köşe başında bir cocuk.
Üşüyor....
Elinde mendil paketi,
Ekmek parası götürecek,
Eve..
Yürüdüm içeriye doğru,
Bir küçük cocuk daha,
Boya sandığının arkasında.....
İçim sızladı!
Cocuklar.....
Saf, melek cocuklar
Cocuklar köşe başlarında
Değil....
Okulda, cocuk bahçelerinde
Görmek yarınlara dair umudum.
Uzun yolda devam ediyoruz.
Yürümeye..
Az ileride devlet hastanesinin
yolu....
Yokuşmu,yokuş.
Çok zor cıkmak bu yolu.
Helede hastaysan,
Can pazarı kurulmuş
Alan satan belli değil.
İnsan hayatı hiçe sayılıyor.
Yol uzun dostlar,çok uzun.
Çıktık bir kez bu yola,
Devam ediyoz gitmeye,
Araba girmez çamurlu
Yoldayız..
Batarak çamurlara,
Su ceksede ayaklar,
Yürümeliyiz bu yolu.
Yolun ortasında
Kocaman bir cukur,
Cukurun kenarında bir tabela,
Verdiğimiz rahatsızlıktan dolayı
Özür dileriz...
Özür dilemekle bitmiyor,
Dostlar bitmiyor...
Yol uzun demiştik,
Göreceklerimiz bitmedi..
Ama yoruldum ben.
Bu karanlık günlerin,
Karanlık yollarında
yürümekten..
Haksızlıktan,çaresizlikten.
Gıpta ettim bu dünyayı terk,
edenlere...
Ayaklarım götürdü beni
Onların yanına..
Burdada haksızlık var..
Paran varsa dayın varsa
En güzel yerde yerin hazır..
Yoksa.....
Tükendim dostlar,
Gerisini siz getirin bu yolun.