Uzun ve Meşakkatli Bir Yol Şiiri - Yorumlar

DİRENİŞ

Bundan tam olarak kırk beş yıl önce başladı direnişim. Hayata karşı oldukça dirençli bir tavır sergiledim, şu ana kadar. Neyse efendim konuyu dallandırıp, budaklandırmak ve dağıtmak istemiyorum. Size kısa ve öz olan yolculuğumu anlatmak istiyorum.

Annem ve babamın tanışıp evlenmeleri çok ilginç ve komiktir. Bu konuyla ilgili ileride bir çalışmam olacak, anneme sözüm var. Babam yirmi dört yaşındaymış annemi kaçırdığında. Annem ise henüz on dördünde, ama genç irisiymiş tabi, eski insanları bilirsiniz işte. Neyse evliliklerinden bir buçuk yıl sonra abim dünyaya gelmiş, Hatta ilk başlar anneme kısır bile demişler. Abim henüz bir buçuk yaşında iken, annem bana hamile kalmış. Tabi efendim ilk çocuk biraz geç olunca, istek üzerine üstelik ve erkek de olunca, annem beni pek hoş karşılamamış. Abim o zamanlar meme emiyor tabi doğal olarak, benim onun hakkını gasp edeceğim endişesine kapılmış. E köy yeri, kendisi genç, tarla tezek, hayvan, çocuk derken yoruluyor garibim. Cahilde, neyse efendim..

Annem inatla benden kurtulmaya çalışmış, tam üç ay boyunca faaliyetlerine devam etmiş. Ama ne ettiyse ben bir türlü hayattan vaz geçmemişim. Tam tersi daha bir inatla hayata sarılmışım. Tüm çabalarına rağmen beni düşürmeyi başaramayınca, mecbur doğurmaya karar vermiş. Benim artık ışığı görmek için sabırsızlandığım günlerde, malum yaz ayları tarla, bağ bahçe işleri yoğun olur. Annemim tarlada nişanı gelmiş. Biraz kırgın biraz da üzgün olduğundan olsa gerek, hiç kimseye bir şey dememiş. O aralar babamda kuzenine kız kaçırmak suçundan ceza evinde. Hal böyle olunca annemi koruyup kollayacak kimse yok, dedem den başka. Dedeciğimde rahmetli, nur içinde yatsın, mekanı cennet olsun, dünya tatlısı bir insan. Babaanneme demiş, bu gelini bu halde götürme tarlada doğuracak diye ama köy insanı işte cahillik var iş çok, çaresiz babaannemde götürmüş. Annem de bundan mütevellit az kırgın olduğundan, ve utandığından kimseye diyemiyor. Halam da annemin yanında kalmak istememiş.