Uzun ve Karanlık Şiiri - Yelda Karataş

Uzun ve karanlık bir şeyim
sana uymam

sokak çalgıcıları uyar
eski kuş afişleri
ve bütün yeminler
helalleşemediğin geçmiş
sana uyar
ayağını acıtan pabuçlar
çocukluğunu anımsatır
vazgeçemezsin
yalanlardan
ve kırık ıhlamur dallarından

sen haklı şeyler ararsın
ben uzun ve karanlık
sen uzaktan bakınca
acının yüzü ters dönüyor

elinde yoksul hançeri bir kalbin

uzun ve karanlık

büyüyorum en azından
kendime karşı seninle
diyar-ı aşkın geçmişinde

kara gecenin sorumlusu ay değil

uzun bir karanlık