Uzun Uzun Şiiri - İsmail Özabacı

Unutursun!
Yavaş yavaş uzun olmasa bile,
Alışırsın yaşamaya zamansız
Zaman artırmadan hayata devam edersin
Biliyorum
Sonra uzun uzun yazarsın…
Okuyacak birilerini bulduğunda;

Boğulursun!
Gözyaşların yüzüne aktığında
Düşündüm de;
Belki gözlerin
Yüzüne tükürüyordur onu hala
Seviyorsun diye…

Yorulursun!
Yol yürüdüğünde
Asıl soru;
O yol seni nereye?
Götürdüğünde…

Üzülürsün!
Bu satırları okuduğunda belki de
Uzun uzun yazarsın sonra
Anlatırsın
Yavaş yavaş süzülürsün
Kendi kalbinden
Başka bir kalbe…

Soğutursun!
Arayı…her şey gibi
Yıllar nasıl geçmişse üstünden
Eskir diye düşünürsün bir aşk
Zamanla…

Yanılırsın!
Sen bilmesen de belki başka bir kalpte
Gün be gün …
Anılırsın…

Vazgeçersin!
Sende boyun eğersin kadere
Böyle olmalıymış dersin
Boşver…kendini
Ne üzersin!

Susarsın…Ağlarsın…Yanarsın
İçten içe…
Kimse bilmez!