Uzun Soluk Şiiri - Türkay Korkmaz

dağlarca’ya

türkçenin büyük oğlu
bir anıt
oku okuyabildiğince
sayfaları açılmış betik...
ayağının biri taş üstünde
sol eli cebinde
boylu boyunca öteki
duruyor yüksekçe
birkaç adım ötede

iki kadın
“sizsiniz bu değil mi”
“benziyor ya öyle”
duyacak çocuk seslerini
bu park
sonra bir genç kız
utanır gibi
“neden hep arı dil”

yok olur sesinde utanç
yayılır bir ışık
sevgi
emeğin yüreğine
usuna düşünenlerin
söylenir kuşaklar boyu

doğacak çocuklarını düşledi genç kız
konuşunca anıtla