Uzun şiirin kısası Şiiri - Muhammet Özeren

çarşafı bozuk yataklardan günaydın.
günahlarımız;
benliğimize işlemiş her adımımızda ateş bırakıyoruz ardımızda.
küçükken ensemize yediğimiz tokatlardan çıkarıyoruz, öykülerimizi.
neyse.
büyüdüm...
yürümeyi öğrendiğimden bu yana, şarkılar çok değişti.
etrafı muşamba ile kaplı barakalarda buldum kendimi.
ağzımda sigara, dumanı cebimde.
sessiz harflerden içerdim.
sevdim de aynı zamanda.
hoş rahiyalar geliyordu sanırım o dönemlerde burnuma.

bana büyük bir komedyenin şakası gibi geliyordu hayat;
gülüp geçmeyi öğreneceğim ölümler vardı, farazi olarak.
gölgemin başını ezmeye çalışırlardı hep.
hep yenildim, yeniktim.

kısacası;
hayatın her türlü bokunu yedim.
aşk en kötüsüydü.

Muhammet Özeren.