Ellerini tuttuğumda hiç bırakmayacağım dedi telefonu kapatırken...
İçimde bir bayram sabahının neşesi oluştu. O günden sonra hiç gece olmadı, her yer güneşti, her yer panayır alanı, her yer bayram şekeriydi. O günden sonra onun ağzından çıkan her kelime cep harçlığı, kalp ritmini ayarlayan tıbbi bir cihazdı...
Ben onun huzuruydum, öyle diyordu. Benimle konuşurken rahatladığını söyler, ferahladığını hissedermiş. Ben onun ağrılarına, aklının karışıklığına, gülüşülerinde ki kırışıklığa iyi gelen ortapedik bir yatak, nemlendirici bir kremdim. O demiyor, ben söylüyorum...
Soğuk, gri ve paslı bir günde tuttu ellerimi. Elleri Temmuzdu.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta