Uzun Metrajlı Dramatik Bir Oyun! ...

Bırak demeyeceğim artık, bana bakışlarını
Yıllarca sakladın duygularını
Olan olmadı mı?

Birinin saçlarında (saçlarımı)
Birinin dudaklarında (dudaklarımı)
Uzaklardan gelen sese o mu acaba? (Keşke o olsa)

Anlayabiliyor musun? (Anlayabiliyorsun)
Tahmin edebiliyor musun? (Tahmin etmez miyim?)
Evet, aslında hesapta bu yoktu. (Hesap bendim, ödedim faturasını da.)
Oynanan uzun metrajlı, dramatik bir oyundu. (İki kişilik)
Seni bilmem ama bana olanlar oldu. (Sana da)
Tenim seni isteyince (Gel dedin, geldim işte!)
İlle de sen deyince (İlle de ben deyince.)
Adımlarım beni sana götürünce. (Beni karşında görünce)
Şaşırıp döndün deliye (Nisan’ın dördü, bahar başına mı vurdu?)

Pardon! Birine benzettim dediğinde
(Nasıl birine benzettin, karşında gördüğüm benim işte)

Beni seven adamdı, benim gördüğümse.
Aklın mı karıştı? (Aklın başında mı?)
İsim karıştırma hastalığın var galiba?
Git görün bir doktora.

Beni mi benzettin, o birine?
Her neyse! ...
İçimdeki ses doğru söylüyor. Konuşmak istedi seninle.
Buymuş bahanesi de.

Beni Nilüfer sanmış, bu kadar da aptalmış.
Bırak konuşmayı, çekim yarım kaldı.

Ben “gül + sen”,
Bana “gülsen” diye seslen.

Nilüfer de kimmiş? Nesi bana benzermiş?
Bambaşka rengi, şekli, kokusu bile.

Şımarma başrolde oynuyorum diye.
İsimleri karıştırma, tut hafızanda.

Başrolde “gül”, başrolde “sen”
Rezil oluruz sonra, seyircilere.

“Gülsen”, “Gülsen” filmin ismiyse.