Uzun menzil Şiiri - Zeynep Beşen

ey gövdem deki
uzun menzil
kar tütüyor gözlerin, temmuzun ortasında
ne kadar uzaklaşırsan o kadar yanacaksın
bu belli
ne kadar uzağındaysam o kadar yanacağım
bu belli
boyuna göre deşilir mekanın
kalbimin avlusuna
bana sunulan en güzel talihin rengi senken
söylesene suskun inci
nasıl gam eder
dert bile bilerim ben bu dünyayı
bana gözlerin sayesinde
cennet devşirildi..
şimdi bakışlarından bana bir bakış ver!
kimseye uymayan yanlarını bana oku
seni dinlemek yaşamakla eş değer
aşk kokusundan geçiyorsun usul usul
adımlarından belli
bana avuçlarını ver.
ey kaşında baharı uyutan
gözlerinde umut ışıldayan
nasıl gam ederim kendime bu zamanı
dilimin şükürden çıkacağı yok! '
mahcup ediyor beni kalbim
aşkın suyundan içiyor sözlerin aşikar oluyorsun
susadım,yoldayım
birazda yokluğunun yorgunluğun dayım
bana armağan olarak yağmakta sın
teşekkür ederim...