Uzun Lafın Kısası Şiiri - Furkan Enes Abça

Huzurla uyandığım her sabahtır adâlet.
Adâlet mi, nerde? Aman, eleştirmek ayıp.
Yanlış anladınız siz, onun adı atâlet.
Ülkemde koskoca bir neslin ahlâkı kayıp.

Memleketimizin onca refah içindeki,
Sokakları başıboş, sokak köpeği dolu.
Bir de takmışlar öyle sahtekâr bir maske ki,
Gözleri gülen'in ne sağı belli ne solu.

Yanlış yerinize takmışsınız o merceği.
Boş lafa gelince varmış dâimî hak hukuk.
Halkı dinlersen anlarsın mutlaka gerçeği,
Birikmiş acıları ve gönülleri buruk.

Sesi kısılmış telsizin, işlenmiş cinâyet;
Büyükçe hem de, hattâ şeytanla eder yarış.
Yalan haber, yalnız bir kişi ölmedi fark et;
Dikkatli ölç, gerek cetvelle gerekse karış.

Bu gece katledildi, bize karşı ümîdim.
Belki ufacık bir çocuk kaldı yine yetim.
Ammâ Hünkâr'ım hâlâ daha sana hamîdim.
Bir gün cayarsam ne derim kalsın ne de etim.

Otuz sekiz asırdır bu hakikât, bu hüküm;
Timsâli olmuş aslen, cihan adâletinin.
Eğer diyorsan ki "Çok ağırdır benim yüküm."
Aç gözlerini, aç bak! Ne anlatıyor dinin?

Ben günlerce, sabahlara kadar karalarım;
Gecenin bir yarısı anlatırım kısası.
Gerekirse kör gâfil zihnimi aralarım.
Hayat al ki hayat ver, uzun lafın kısası.