Uzun hikaye Şiiri - Ahmet Coşkun

Uzun hikaye

doğdum doğalı katıldım kervana
hak göğsümde yaratandan nur bana
memleket gezdim Edirne’den Van’a
bin türlüydü haller karışamadım

dertlerin gelmezdi hiç başı sonu
ne zaman nerde açılırsa konu
değişirdi gördüğüm rengin tonu
kapı açık kitli danışamadım

herkes bulmuştu yürümeye yolu
akıyordu vagonlar dolu dolu
herkes bir taraftan çekerken kolu
kıyıdan köşeden bulaşamadım

arzu hal etmek istedim ah ahval
okudular bana dededen masal
serdiler önüme binlerce misal
halden anlayana ulaşamadım

hodri meydan boy bos göster dediler
ben çalıştım kazandım hep yediler
gözüme bakıp terazi eğdiler
çetin bir uğraştı yarışamadım

gönlüm hoştu dünya malı nafile
yeterdi eve götürsem bir file
götürsündü önde giden kafile
aç gözlü insanla barışamadım

kartımı alıp durdum çok kavgaya
çok güzelle başım koydum sevdaya
herkes gibi meyil verdim dünyaya
çok geldik yüz yüze duruşamadım

hep bağlandı elim kolum avluda
sıkmadım kurşunum kaldı namluda
nice beyler gördüm ibrik havluda
çokça sözüm vardı konuşamadım

fala bakanın din imanı tasta
aldığım her tavsiye etti hasta
bir yarım yüzyılım geçti kaosta
bu pis hikayeye alışamadım