uzun gemiler eşliğinde bir mevsimi daha
ellerine uğurluyoruz
tuz mavi annem ve ben
ölümümüze 12 ay kala
bir yaşam sıkıntısıdır alıyor bizi
beni
sakallarımın aklarını
ve
anadolunun ortalarında bir yerlerde kalmış olan
kinden arındırılmış elma çakımı
benim sana bir diyeceğim yok
benim sende bir güvencim var zira
bir kıvancım
ve bir karnı paylaşmadan ve hemde Rh faktörsüz
kardeş bilmişliğim var seni
bana bir kılıksız cüce musallat
son dokuz aydır
ölümüme bir yıl kala
kefenimde bir izmarit deliği açman
ne kadar da naif bir direniş
sus ve tuz payımızı aldık
takviminin saatsiz sayfalarından
şimdi bir devenin hörgücünde
su olmaya gidiyoruz
arabistana
ben
annem
ikiz kardeşim olan zaman
ve laftan sözden anlamaz aşk
ile birlikte..
m.M..
Münzevî MuhayyelâtKayıt Tarihi : 22.2.2012 20:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Münzevî Muhayyelât](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/02/22/uzun-gemiler-esliginde.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!