Uzun Gecenin Sabahı Şiiri - Mehmet Akın ...

En uzun gecenin ayazına bıraktım kendimi
Neredeyim, hangi zamandayım
Yanıp sönüyor kafamda belirsiz bir ışık
Bırakıp kendimi sel gibi boşalmış
Kara sulara, eşitsizliğin bedeliyle
Yaralı engelleri kırmalıyım.

Aşmalıyım nefesimi kıstıran korkuyu
O duru atlar nerededir şimdi
Nerde yalaza kalkmışlardır
Fırtına ekili al yeleleriyle.

Göl kurumuş, toprak çatlamış
En uzun gecenin ayazında
Ne haldeyim, ne haldeyiz böyle
Söyleyin bana, daha çok örselenmeden
Yola çıkmanın zamanı değil mi
Boş kalmasın eli tazelenmiş sevdaların
Kimse kesmesin rüzgarını serpilen çocukların.

Ki yarınlar bu zamana ekilmiştir
Geceyi bölen tasa sabaha gebedir
Ve açlığımız ki huzursuzdur, gelecek baharlara gizli
Söyleyin bana, nasıl arınırız bu tutsaklıktan
Sırları elimizi bağlayan kötü geçmişten
Nasıl özgür bırakırız kendimizi.

Yapılacak çok işimiz var dostlarım
Önünü kesmeden bulutlarını umursamazlığın
Korunmak mümkün değil derinlere
İşlemiş zehrinden yaraların.