Uzun Gecede İki Dost Şiiri - Samet Fidan

Otur lütfen daha gece uzun
Bahsetmedim henüz dertlerimden
Mutluluklarımı anlatmadım daha
Beğenmezsen çeker gidersin

Kayboldum henüz on yaşındayken aşkın bulvarlarında
Ne yeni çıkan kitaplar ilgilendirirdi beni
Ne de son yazılan şiirler
Ne de devletin başındakiler
Yaşamı bu kadar sevmezdim
Yalnızlıktan dahi nefret etmezdim

Tek başıma yürürken yalnız sokaklarda
Dilim eskimeyen bir şarkı mırıldanır
Ve üşürdü ellerim üşümeyen soğukta
Aklımda cebimde resmi bile olmayan bir güzelin ismi
Yalvarırdım yalnızlığa

Ağzımı açamamışım kimi zaman
Sosyal korkular beynime hükmetmiş
Dilimi tutuklamış
Haksızlıkları kalleşlikleri
Püskürtmemişim çoğu zaman
Ağlamayı zayıflıktan görmemişim
Belki bundandır bu kadar sık ağlayışım
Sosyal korkulardan gözyaşına sığınışım

Yalanlardan nefret etmişim
Yalnızlıktan korktuğum kadar
Şehrin caddelerinde
Bir tesadüf aramışım ömrüm boyunca
Kimi zaman yorulmuş düşüncelerde
Kimi zamanda sinir dolu şarkılarda
Yürümüşüm arkama bile bakmadan
Gözlerimde bilmem kaçıncı yüzYıldan bir hayal
Cebimde olmayan bir para
Ve yanımda sadece yalnızlık
Yürümüşüm arkama bile bakmadan sadece yürümüşüm

İnanmadım hiçbir zaman kalp kalbe karşı sözüne
Kim bilir belkide inandırılamadım
Ve yarınları şimdiki kadar düşünmedim
Kolay kolay göstermedim gözyaşlarımı kimseye
Hep güler yüzlü tanındım ve öyle sevildim
Ağladığımı ise sadece yakınımdakiler bildiler
Sevmeyi sevdim çoğu zaman
Ya da sevilebilme umudunu
Fakat her defasında iliklerime kadar hissettim
Sevilmemenin acı kokusunu

Lekeleyemedi düşüncelerimi hiçbir boş söz
İnadına savundum sevdiklerimi
İnadına koştum inandıklarımın peşinden
Ve inadına bir o kadarda içimden geldiği gibi yaşadım
Eleştirilere kulak bile asmadım

Aşkı hayatımın 4 nolu çıkmazında bıraktım
Ve elimden kaçırdım insanlara güvenmeyi 5 nolu çıkmazda
Hayallerle yaşamayı unuttum
Gerçeklerin acı rüzgarını hissettim şakaklarımda

Maymundan gelmeyen insanların maymunlaşması karşısında
Utandım ve anlam veremedim
Paraya tapanlara
Menfaatçiliği meslek haline getirenlere
Ölümden kaçıp kafayı bulanlara

Okunmamış kitaplarda söylenmemiş şarkılarda
Ve henüz yazılmamış şiirlerde aradım mutluluğu
Kimi zamanda esiri oldum alışkanlıkların
Boşandığım AŞKLARIn mahmurluğunda buldum kendimi
Bir güzeli sarma isteğini yitirdim vahşetler karşısında

Gezmemesi kadar bir güzelin yanımda
Düşündğürmemiştir beni çoğu zaman
Ne socrates’in haksız yere idam edilişi
Ne gelişmekte olan türkiyenin siyasi sorunları
Ne de sömürülmekte olan Afrika ülkelerinin akibeti
Ama hepsini bir güzelin yanımda gezmesinden daha çok dillendirmişim

Laftan ibaret sevgilileri kıskanmışım
Bir türlü becerememişim laftan ibaret sevmeyi
Ya ölümüne sevmişim
Ya da ölümüne nefret etmişim

Uzun gecede bitti
Tıpkı güzel geçen her gün gibi
Ufukta belirmekte güneş
Kimine umut için kimine işkence
Kimi için bir ilham kaynağı
Kimi ise fark etmemekte bu güzelliği sırf uyuduğu için.