Uzun Caddede Kol Kola Huzurlu An

Dağı taşı düşünmeden,
yolları devirip yanı başına,
çekip geldim bir kış günü.

Ellerinden tutup
sokakları dolaştım.

Gözlerinle cennete,
sözlerinle ebediyete ulaştım.

Bir avuç kar vardı semada,
indi yere, ben düştüm içine.

Ben kendimi atınca kara,
sen içten içe güldün,
ben ise bülbüldüm.

Şimdi oralar yeşildir,
havası güze değmiştir,
mevsimi değişmektedir.

O dolaştığımız caddeler,
bizi anıp anıp beklemektedir.