Uzun Bir Sonbahar Hükmünde Kalan Gönlüm

Ne bıraktığın çiçeğe bakabildim ne öğütlerini tutabildim
Gittiğin günün ardında kaldı tebessümlerin
Ellerim öksüz yüreğim yetim
Bu sonbahar bahçelerinden gün dönerken
Bırakıp hüznünü pencerelere
Yalnızlık davetsizce girer siner köşelere

Gün ne çabuk getirir oldu akşamı
Geceler ıslandı gözyaşlarımla
Kulağımda bir ninni uyuttu beni
Rüyalarım sa koynunda sakladı
Yakalayıp sabahları
Günaydınla uyandırdı gözlerimi

Her gün kapımı çalıyor yaşam ısrarla
Bir gülümşeyiş ki gönlümü alırcasına
Bildim ki hayat hep hüzün olmayacak
Açtım pencerelerimi ki bir kuş misafirim

Görünen o ki bahçeme bahar gelmiş sezdim
Sendin hep o ruhumdaki sesleniş
Anılarla kalan güzellikler
Seninle ebedi gönlümde yaşayacak

ZEHRA NURAN AKKUŞ