Uzun Bir Şiirdi Ömür Şiiri - Ayla Yayan

Ey tüm şehri toz eden, içimde yıkıntılar sonrası ayakta kalmaya çalışan iç sesim,
Ey her yangından sonra küllerini toplayıp birleştirdiğim ruhum,
Ey kırıldığı yerden çiçek açan kalbim,
Kalabalıklaştıkça daha çok yalnızlaşan yalnızlığım...
Geçen senelerin hüznü var gözbebeklerimde,
Ve kalbim yavaş atıyor kuşkusuz.
Ellerimde nasır,
Dudaklarımda belli belirsiz bir türkü..
Gök açık bir mavi,
Deniz buz yüklü,
Şehir, toprak ve çamur kokulu.
Ayın her altısı hüzün, üçü gözyaşı ve ondokuzu acı...
Sevdiğim herkes öldü,
Kimini toprağa gömdüm çiçek açtı.
Kimini yüreğime gömdüm, gam oldu..
Uzun bir şiirdi ömür,
Saçımın akıyla tükettiğim.
Ölü bir şairin pörsümüş hayatının dipnotudur bu şiir.
Bu şiir hasretinden prangalar eskiten şaire,
Bu şiir özgürlüğüne kelepçe vurulan ağabeyime,
Bu şiir mezarında çiçek açan toprak kokulu yarime..
Bu şiir ölüm girmiş bir şehrin, soğuk tabutunu kucaklayan herkese!