Uzun Bir Mektup Şiiri - Zeynep Nilgün Gö ...

Siz hiç dokundunuz mu rüzgârın eteğine
Yağmur değmiş toprağın kokusunu çektiniz mi içinize derin derin
Dudaklarınızda biriken kelimeleri ıslattınız mı fısıldar gibi
Yoksa zamanın durduğu anlarda hep düş mü gördünüz hayra yorarak?

Gözbebeğim, umudum
Sevdadan nasırlaşmış avuçlarım
Duydunuz mu
Bin dilekten bir dilek seçtim bu gece
Cemreler bağladım sevda sürülen ağaca
Gölgesinde gurbet türküleri söyledim anamdan kalma
Ağaç ağladı, ben ağladım
Yorgun gözlerimden aşk damlarken
Susmayan ezgilerimle toprağı usulca okşadım.

Tutsaklığım, tutkum
Kim görür sizden başka savaşan gülmelerimin saklı hüzünlerini
Kim duyar yüreğimin ardında saklanan çocuğun bahar çığlıklarını
Dilekler yetmedi ruhumun sessiz isyanlarına
Keskin kelimeler gözlerime geceyi indirdi
Aslında biliyorum gök mavi, bulutlar beyaz
Mevsimler zamansız değil
Uzun bir mektuba başlamak için de geç değil.

Alın yazım, sevincim
İçimden seslenen sevmeye dair binlerce cümle
Biliyor musunuz
Hala o uzak ülkedeki kırmızıyı seviyorum ben
Bunun için susuyorum hasrete,
Bunun için ürperiyor kelimelerim aşkla
Bunun için gözlerim kaçamak kavuşmaların peşinde
Kim bilir belki biz
Başımızı koyduğumuz
Coğrafyasız iklimlerde buluşacağız.

Yağmurlarım, gökçe bulutlarım
Üşüdüğüm gecelerin birinde mehtabın kollarından
Ben mi doğurdum ebemkuşağını
Yoksa yıldız serpiştirilmiş gökyüzünün sevdalısı güneş mi?
Bilsem suskun yüreğime sevinçler yamayacağım
Bilsem bütün kurşuni hüzünlerimden arınacağım
Ömrümün bütün gece yarılarında
Korkmadan zifiri karanlıklara dokunacağım
Ellerini ver sevgili,
Avuçlarına yasak düşlerin şifresini koyacağım.