Uzun Şiiri - Murat Tuğci

Bu kadar sandım
O kadar da şartlandım
Tepenin ardına son diye
Yolun sonu diye
Soluksuz vardım
Yolun sonuydu
Adım ötesi
Sensizliğin gerisi
Yolun sonuydu
Anlık unutkanlık
Son sandığın
Başkaca bir kalabalık
Yeniden
Tekrardan
Ayağa kalkmalık
Bir kere daha koyulmak yola
Son sandığına
Aynı umutla
Anlasan da yarı yolda
Dönüş yok yine
Yol yarıda
Geriye dönmek
İleriye gitmek
İki kara arasında
Geriye döneceğine
Çekilip gideceğine
Sızılarına koşmaktasın
Korkusuzca avuçlarına almaktasın
Yol uzun
Görüyorsun
Bu ne ilk ne de son
Düşeceksin
Doğrulacaksın her düşmende
Dimdik karşı duracaksın
Kimseler bilmeyecek
Ne yaralardasın
Unutulacaksın belki de
Korkmayacaksın
Tekrar canlanacaksın
Anlayacaksın
Yol uzun
An kısa
Koşacaksın durmaksızın
Son ana!