Üzümlü’de Şiiri - Hayrullah Değerli

ÜZÜMLÜ’DE

On iki yaşında ortaokulda
Ne günler yaşadık şu Üzümlü’de
Hekim’in Ali’nin bir odasında
Ne günler yaşadık şu Üzümlü’de

Eşeklere sardık yatak, yorganı
Bir kara tencere bir kaç sahanı
Gün doğmadan aştık kaba katranı
Ne günler yaşadık şu Üzümlü’de

Üzümlü'ye vardık yerleştik eve
Babamız bırakıp döndüler köye
Kaldık komşu oğlu Halil Özlü’yle
Ne günler yaşadık şu Üzümlü’de

Samanlık, ahırdır bölmüş odaya
Öğrenci gelince vermiş kiraya
Hepimiz giderdik tek bir helaya
Ne günler yaşadık şu Üzümlü’de

Yediğimiz pilav, un tarhanası
Üstünden dökmesi, ekmek ovması
Kumpir haşlaması hem paparası
Ne günler yaşadık şu Üzümlü’de

Ne güzel yaşarken küsüştük bir gün
Aramız açıldı Halil’le gün gün
Babalar gelince çözüldü düğüm
Ne günler yaşadık şu Üzümlü’de

Birinci sınıfı geçtik böylece
Kapattık defteri dürdük öylece
Yaşanılan şeyler oldu gülmece
Ne günler yaşadık şu Üzümlü’de

Bir de emmim oğlu İbrahim vardı
Önceden aramız şekerdi baldı
Onunla da sonra olanlar oldu
Ne günler yaşadık şu Üzümlü’de

Sabah kalktık bir gün demledik çayı
Başladık kavgaya şeker, çay deyi
Sonunda emmimden yedik sopayı
Ne günler yaşadık şu Üzümlü’de

Ne olsa çocuktuk bitmezdi küslük
Bir türlü bırakıp gitmezdi küslük
Sebebi beş kuruş etmezdi küslük
Ne günler yaşadık şu Üzümlü’de

O geçen günleri ararız şimdi
Ne günlerdi diye yorarız şimdi
Anlatıp anlatıp güleriz şimdi
Ne günler yaşadık şu Üzümlü’de
19 Eylül 2022