Yaşlı ellerimle diktim
Manisadan geldi asma'm
kimselere kulak asmam
beklerim ölümü burda
bekle biraz daha sabret
ben de öleceğim elbet
bitmez canım bu muhabbet
üzümü yemeden gitmem
birkaç kuru çubuk idi
can veren Allah can verdi
her birinin adı vardı
siyah üzümler Kardinal
bir kaçı da Sultaniye
en sonuncusu Mevlana
hepsini diktim saksıya
sıkışırdım toprağını
bol bol suladım sonra da
beklerim ölümü burda
can veren Allah can verdi
üzümü yemeden gitmem
10/Ekim/2010/Pazr/Bodrum
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 10.10.2010 15:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yüksel Nimet Apel](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/10/10/uzum-yemeden-gitmem.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!