Üzüm yaprağı kadar değerin yok iki gözüm

Seni sorsam seni/
Ay bakışlı turaçlara yemin
Bir yüreğe sarılırken kinim

Bu yazlar çilekeş kadınların
Ayağında pranga misali/
Sözcüklere asıldığı
Zaman güftesi…

Oysa!
Nasır bağlamış
Yürek başlarının
Sonuna yaklaşıyor
Yarga olmuş kan
Revan gülüşlere
Nikâhlı ölüm/

Ülkemin;
Kurağa kesmiş baldırlarında
Çomak sokuldu kadınlığıma
Bir arı gibi çiçeklediğim/
Nakışlarımı gözler kemirdi
Bal çaldınız kaderime
Balçık ellerinizin
İç ayasıyla…

Söndü!
Avurduma biriken
Feryat yaşları/
Kurudu bu çeşme
Üstü duvaklanmış
Ve gözeleri oyulmuş
Muradımın salası…

Sevme;
Yüreğine alıp saçlarımı
Tenimde özgür kuşlar duası
Ahretliğim zamandır/
Köle ruhumun
Yamaçlarında/

Ekmeğe terim aktı
Sac başlarında/
Kömbeler kabardı
Dudaklarımda…
Soğuk ayransın kadın
Gece cefalarında rakıya
Karışır tenin duvarlarda

“Üşengeç yerlerimi sarın utanç kalelerinizle
Bir üzüm yaprağı yeter üryanıma iki gözüm”