Hüzünlü duruyor tabak
Sırtındaki sahte yükten.
Kucağında mor mor üzüm
Ne tadı var, ne de kendi.
Duygusuz sevgili gibi
Durup da bakıyor hissiz,
Sadece renkten ibâret,
Ne koku var, ne de kendi
Aldatılmış gibi tabak,
Kucağındaki salkımdan.
Sanki utanmış kırılmış
Kalpteki sahteden, yoktan.
Biri uzatsa elini,
Bir boşluğa düşer gibi,
Bir gölgeye, yok ki dibi.
Atamıyor üstündeki
Boş lekeyi, yok ki eli.
Uzaktan çok hoş geliyor,
Tabak acıyı eliyor.
Kırılsa da parça parça
Taşıyor üstünde onu;
Sevgilinin sahte kolu.
Kayıt Tarihi : 23.3.2007 08:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)