Üzüm Kokulum Şiiri - Hayrullah Gülsün

Bilet aldım Temmuzun yirmi dördüne
Azrail’in, kapısını çalacağını bilmeden.
Selalar okunmuş minarelerden;
Doğduğum topraklarda adı yankılanmış sevdiğimin.

Beyazlara bürünmüş ürkek ceylanımın vücudu.
Solmuş gönlümün biricik sultanının yüzü.
Nazlı sümbülüm yatmış musalla taşına,
Bekle beni, geliyorum uçarcasına.
Yolumu bıçak gibi kesmeyin dağlar.
Sılanın taşı toprağı meleğim için ağlar.
Vuslatın yolunda bekleyen zaman,
Harami gibi mutluluğumu çalma aman!

Aştım tüm engelleri, gelebildim sonunda.
O kır havası kokan adın yazılmış mezar taşına.
Son bir kez yatamadık koyun koyuna.
Servi boyun çürümesin diye sulanmış toprağın gözyaşıyla
Yalnızlık çekmeyesin diye herkes dikilmiş başına.
Boşunadır haykırışlarımız, inleyişlerimiz.
Seni ezeli ve ebedi seven, almış yanına.

Üzüm kokulu ellerinden öptüğüm,
Şefkat dolu kucağına sığındığım,
Doya doya içseydim anneliğini.
Anadolu kokan yüreğindeki sevgiyi,
Ciğerlerimin derinliklerine çekebilseydim;
Ölümlü dünyada olurdu tesellim.