Üzüm Gözlüm Şiiri - Nuh Karaaslan

Ben;
Hazanın güneşli bir gününde son lahza edebine sığınarak,
Bana siper olsun düşüncesiyle sarf edilmiş tüm devrik cümleleri biriktirdim.
Seçme kalıp yüklemlerin götürdüğü o yer;
Sessizce acıyan ve acımaya devam eden ecnebi coğrafyalardı...

Nihayetinde hazanın;
Savrulmuş yerinden tahtı ile kanayan, bağ bozumu gözlerini
ve buğulu buğulu hüzün salkımlarını gördüm.
Gözlerimin içinde ülüg ülüg,
Kanadıkça kanadıkça...

Üzüm gözlüm!
Üzüm gözlüm!

Sen;
Avutulmuş coğrafyanda savur hüzünlerini, toparla salkım salkım yor gönlüme...
Gönül payitahtımın payidar öznesi; SENSİN...!