Üzüm Gözlü Şiiri - Eyüp Cüce

Gönül attı kapağı efkar sinemasına,
Neyleyim, gerçekle de rolle de üzüm gözlü.
Bir vursaydım voleyi aşkın ara pasına,
Derdim ki autla da, golle de üzüm gözlü.

Saymadım, kaç senedir hep ona yazıyorum,
Niye böyleyim diye kendime kızıyorum,
Şiirle belki onu yoruyor, üzüyorum,
Yazdığımsa kalple de, dille de üzüm gözlü.

Olmasaydı inanın vaz geçerdim şiirden,
Sevgisi kaldırıyor beni düştüğüm yerden,
Bir aşk ki darbesi de alışılmamış türden,
Tabanca da, bıçak da, gülle de üzüm gözlü.

Yel olsa, yaprağımı dökse de gazel gazel,
Yine de bende yeri çok müstesna, çok özel.
Vuslatında gözüm yok, onu özlemek güzel,
Bu özlemden yediğim sille de üzüm gözlü.

Cüce'yim, sevdasıyla zemheride terlerim,
Kuluna sevdalandım, gerisi Allah kerim,
Rüyama ak sakallı bir dede gelse derim:
"İlle de üzüm gözlü, ille de üzüm gözlü"