Üzüm geceyi emdiğinde

Siyah üzümler banyo yaparken tuvallerde
damağımda dolaşan ekşimiş elbiselerin ter mızrağıyla uyanırdım.

Dişlerimi ve çekirdeğimi
bir akarsuyla göndermiştim sonlarıma

O zamanlar, üzümler geceyi her emişinde
yıldızlar gibi sancılanırdım gezegenimde.

Şafakta kâğıt toplayan şarap nefesi ekmekle
hüzün çekerdik yüzümüzün üzümlerine.

Karanlıklar oynaşırken
biz şehrin başını okşardık
porselen kırıklarından satılan gülüşleri gördükçe
ölü elektrikler gibi yakardık bakışlarımızı.

O ara
Öksüren gölgelerin nefesiyle
ağda vurdururdu dünya.

Biz bakardık
Hep bakardık
Üzümlerimizin karanlık tarafıyla…