Üzüm Şiiri - Bülent Albayrak

Uçsuz, bucaksız antik bir kentte,
Uçan halısıyla dolaşan bir seyyahdım.
Asma bahçeleri üzerinden geçerken,
Bağbozumu yapan işçileri selamlıyor.
Baka kalan köylülerin şaşkın bakışları arasında,
Köylü bir çocuğu halıya alıp
Üzerlerinde birkaç tur attıktan sonra,
Kağnılara yüklenmiş üzümlerin yanına iniyorduk.
Ayrı, ayrı tasnif edilmiş
Öküzgözü ve misket üzümlerini tadıyor,
Ahşap fıçılara konmuş
Özenle işlenen üzümün yolculuğunu izliyordum.
Güngörmüş yaşlıca köylü bir kadın bana doğru dönerek,
Kazanlarda kaynayan üzüm sularının pestil,
Fıçılarla yamaçtaki mağaraya taşınanların ise
Şarap için dinlenmeye alındığını anlatırken;
Mağaradan çıkan, güleryüzlü genç adam
İkram etmek istediği içeceğin,
Kendisiyle yaşıt olduğunu söylüyordu.
Önce bol ve iri taneli cevizlerle kaplı,
Pestilden rulo yaparak tadıp,
Ardından bordo renkli ve koyu kıvamlı içecekten
Bir yudum alıyordum.
Kaliteli bir üzüm türü ve verimli bir toprakta yetiştirildiği
Gayet kolaylıkla anlaşılıyordu.
Ayrıca verilen emeğin katkısıda aşikardı.
İkinci yudumda ise damağımda bıraktığı,
Buruk tat ve nefis aroması,
Üçüncü yudumu dişlerimin arasında gezdirmemi
Kaçınılmaz kılıyordu.
Antik kentin,
Cömert ve Emektar insanlarına
Teşekkürlerimi sunarken;
Ceviz ağaçlarının altındaki halıma,
Bilinmeyen yeni maceralar için kuruluyordum.