Üzülüyor insan Şiiri - Hanbeli Erçin

Yokluktaki varlık.
Saçlarını özlüyorum,
Yüzüm senden yana bakıyor gördüğüne.
Kahrını çekmek ağrıma gidiyor.
Hastayım, sancım göğsümde oluşuyor.
Ah şu yokluk, verimini ne kadar yüksek tutuyor.
Kıvırcık saçlım, saçlarını başkasına taratma.
Gülüşüne dokunuyorum fotoğraflarında.
Şarkılar da çok acımasız,
Şairleri eleştiriyorum, anlatamıyor kimseler hasreti.
Üzülüyor tabi insan,
Üzülmekte yetmiyor üstelik
Düşüyorum ayak üstü, senden bir el bekliyorum
Biliyorum ki yokluktayım
Yürüyor göğsüm öksürük içinde.
Bir çorba yapmana bakıyorum bu vakitlerde.
Zelzele geçiyor beynimden.
Hiç çekiyorum,
Bir ırmak taşıyor, selleri can alıyor.
Vadi ırmağını taşıyamıyor kıvırcık saçlım
Bu nasıl yokluk.
Baharı bekliyorum baharın ortasında.
Yüzümdeki çizgilere dokunur musun ?
Özlüyorum.