Üzülürüm, Acırım Şiiri - Fahri Bulut

ÜZÜLÜRÜM, ACIRIM
Bir ağaçtan okluk da pokluk da çıkar dermiş,
Cennet mekanı olsun, onlarca eren, ermiş,
Ataların her sözü, bin altını değermiş,
Arsız ve bir de kötü, ataları olanın,
Evlat, torunlarına, üzülürüm, acırım…

Dilerim ki kötünün, evladı kötü olmaz,
Anneyi ve babayı, kendine örnek almaz,
Onlarında mirası, çocuklarına kalmaz,
Hem edepsiz, hem kötü, evlatları olanın,
Anne ve babasına, üzülürüm, acırım…

Bir yaramazın şerri, dört bir yana bulaşır,
Namuslu konu, komşu, şerden kendini korur,
Bırakın evladını, torunları utanır,
Hem yaramaz hem şirret, ataları olanın,
Oğluna, torununa, üzülürüm, acırım…

Hatırlarsanız reis, ibretlik söz eyledi,
Hırsızlıklar babadan, oğluna geçer dedi,
O kadar haklı söz ki, hem de yüzde yüz bildi,
Annesi ve babası, hırsız olan evladı,
Asla suçlamam, yermem, üzülürüm, acırım…

Annemden ve babamdan, kötü miras kalmadı,
Köylüm den, koşulardan, kulağıma çalmadı,
Benden de üç oğluma, kötü miras kalmadı,
Annesi ve babası, kötü olan evladı,
Asla suçlamam, yermem, üzülürüm, acırım…

Rızazade, mutlu ol böylesi soyun yoktur,
Hepsi namuslu yaşar, gözler, karınlar toktur,
Böyle akrabalarla, ne çok övünsem haktır,
Sevinçliyim, şanslıyım, bir kötülük duymadım,
Alnım hep açık gezdim, başı öne eğmedim…
21 NİSAN 2020
Fahri Bulut Rızazade