Üzülürsün Şiiri - Murat Gezici

Üzülürsün
Akşamların buğusunda kaybolurken
Üzülürsün
Bir veda bile etmeden giderken.
Üzülürsün
Radyolarda çalınmayınca şarkıların
Ve iç çekmelerini duyamadığında bu adamın
Üzülürsün
Beyaz içinde el eline giderken.

Üzülürsün
Bir ah gelir dudaklarının ucuna
Ve ben dokunamadığımda avuçlarına

Üzülürsün
Gün gelir toprak atarsın mezarıma
Öylece gitmek yakışmadı diye bana
Ve bakarken kendine aynada

Üzülürsün
Engel olamazsın göz yaşlarına.

Üzülürsün
İlmek ilmek sökülür ciğer hanen
Ve hiç gitmeden aklından bu hikayen

Üzülürsün
Bir kuşun kanadı gibi kırık
Ve kalbinin her yanı sıyrık

Üzülürsün
Kor gibi kalırsın her yanın yanık.

Üzülürsün
Son şiirde benden ne istedin dersin
Tekrar tekrar okursun anlamazsın
Kendinle hep ters düşersin bilirim
İşine gelmezse yaşanmamış gibi sayarsın
Kusura bakma ama
Sen aşktan ne anlarsın