Üzülür Yârin Şiiri - Alperen Yılmaz

Bir his var ki yalnız âşıklar tadar.
Yollarına güller dizilir yârin.
Herkesin nasibi, sevgisi kadar…
Sevmezsen, büyüsü bozulur yârin.

Yağmur, saçlarının hatırına yağar.
Güneş, sevdaların üstüne doğar.
Güzellik dediğin övgüye değer…
Endamına şiir yazılır yârin.

Bulutlar bakınır yokuş aşağı.
Âzat eyle meskur bağı, başağı.
Vechini tasvirler ebem kuşağı.
Eteği rüzgârda süzülür yârin.

Çok mutluyum ömrüme eşliğinden,
Halas ettin yaşamın boşluğundan.
Âşığın yaptığı, sarhoşluğundan…
Hisleri, gözünden sezilir yârin.

Meftun olan kalbin izinden yürür.
Gözünü kaybetme korkusu bürür.
Seven, sevdiğinde kusur mu görür?
Hatasına nasıl kızılır yârin?

Ket vurulmaz yürek yetkinliğime;
Nedensin, sevgiye yatkınlığıma.
Miat biçilir mi tutkunluğuma?
Mezarı mahşerde kazılır yârin.

Bu çağ sevgiliye methiye çağı...
Aşka hürmet eder ölüsü, sağı.
En kavînin bile dizinin bağı
Elbet karşısında çözülür yârin.

Kanmıyorum vecdi aşk sananlara;
Tâbi oldum derdinden yananlara.
Sahip çıkmak lazım yaşananlara…
Unutursan bir gün, üzülür yârin.