Üzülsende Üzme Şiiri - Bahattin Tonbul

Üzülsende üzme, ölüm var elbet
İncitme kimseyi, hiç belli etme
Üzülmesende bak, can ilelebet
Bu dünya fanidir, sakın terketme

Sende üzül amma, ecel gelecek
Arkandan ağlayan, dostlar bilecek
Gönül kalmasa da, seven gülecek
Bu alem fanidir, sakın yoketme

Üzül ama sakın, kimseyi üzme
Sabır et bekle ha, kimseyi ezme
Bekle ölüm gelir, hayali çizme
Bu alem fanidir, bekle kaybetme

Seviyor demek boş, mecbur kalsanda
Arayan bulacak, gönül çalsanda
Son rüya bitmeden, hayra yorsanda
Bu dünya fanidir, sakın teketme

Neler çekti neler, yalnız başına
Karşılık görmeden, boşu boşuna
Hakikat uğruna, Allah aşkına
Bu alem fanidir, sakın yoketme

Bahattin yalınız, düşler kursanda
Geçmişi unutman, mazi sansanda
Dağları delecek, ferhat olsanda
Bu alem fanidir, sakın yoketme
Bajhattin Tonbul
10.2.2015