İnatları onları hiç çekilmez yapsa da,
Bazı insanları, inatlarıyla seviyorum.
Kendimden de biliyorum, üzülmüyorum.
Sonunda hep kaybetmiş olsalar da,
Bazı insanları, saflıklarıyla seviyorum.
Temiz kalplerini görüyor üzülmüyorum.
Onlarla, hiç konuşmamış olsam da,
Bazı insanları, gülüşleriyle seviyorum.
Mutsuzlukları unutuyor üzülmüyorum.
Yanımda, hiç ama hiç olmasalar da,
Bazı insanları, çok ama çok seviyorum.
Sevildiğimi hatırlıyorum, üzülmüyorum.
Hepsi birbirinden çok farklı olsalar da,
Tüm insanları Allah Yarattı diye seviyorum.
Sevdiklerim beni üzseler de üzülmüyorum.
Kayıt Tarihi : 26.6.2014 17:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İkram Gökhan Akcebe](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/06/26/uzulmuyorum-11.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!