Üzülmezdim Şiiri - Anıl Çelik

Güneş yalnızlığımın tepesine yükseliyor
Kısalıyor umutlarımın sığındığı gölgeler
Apaçık bir ayıba sürükleniyor sevdam
Bu namahremiyeti senden gayrı kim önler

Son rüzgar çınlamadan kullaklarımda gel yanıma
Bir kor düştü yüreğinden, giderken bağrıma
Yokluğumu taşımak kolay gelse de
Umutlarımın tabudu ağır gelir omuzlarına

Son bir defa buseni kondursan yanaklarıma
Başımı dizlerinin huzuruna erdirsen
Son ezan duyulmadan kulaklarımda
Musalladan önce, kollarına serdirsen

Son sabaha uyanmadan yetiş ne olur
Gözlerim son kez gözlerinde kaybolsun
Kırlangıçlar konsun hazandan sonra dallarıma
En tatlı söz bu dilde sana şiir olsun

" Saçlarımda gezinse ellerin, gözlerin beni süzse
Yokluğumun yankıları dudaklarını büzse
Sen olsan son anımda yanımda bir vefakar
Üzmezdi o vakit beni, ayrılığı getiren ölümse "