Deneme-1 Şiiri - Güler Türkmen

Kimse düşene sevinmesin, her düşüş kuvvetle kalkışı getirir. Hatalar yapıyor insan, bedelinin ne kadar ağır olacağını bile bile bazen. Yanlış tercihlerin, sonucunu yaşayarak geçiyor ömür. Düştükçe kanıyoruz, ağlıyoruz, yanıyoruz. Keşkeler alıyor dilimizi sonra. Keşke yapmasaydım, gitmeseydim, söylemeseydim, sevmeseydim, üzülmeseydim, vazgeçseydim, bıraksaydım… Ve acizliğimiz midir bilinmez, bazen keşkelerimizin sonucuna gelir keşkeler. Keşke Allah’ım keşke olsa. Ve olur! Sonra, keşke böyle olmasaydı . Ama o keşkeye düşmeden asla o keşkeden de geçmeyecektik. Bazen insan duyduklarıyla yetinmez yetinmek istemez. Bir ateş de olsa yürüdüğü ve herkes yanacaksın dese, yanmadan bir anlamı yok der gibi inatla yürür. Belki de iyi bişeydir bu, aklımızda kalacağına yanımızda kalır kalacak olan, ama ya bedeli ağır olursa? Mesela; ruhumuz geride bedenimiz zorla çekilirse gideceği yere, ya uykularımız küserse geceye, ya bütün gözyaşlarımız bedeni terk etmeye yemin ederse, ya huzur ruhumuzdan el çekerse, ya kalbimizle aklımız küser de iki uç noktaya göçerse…??? Üzülmeyin hepsi de olabilir. Ama hepsi tekrar bir araya da gelecektir hasretle, aşkla, tutkuyla, azimle, cesaretle… daha güçlü olarak ruhunuzla bedeninizi tekrar birbirine düğümleyecektir. Her düştüğünüzde kalkışınız daha bir kuvvetle olacaktır. Daha dirençli, daha kararlı, daha bir mantıklı. Ama olacak tekrar yürüyeceksiniz. Gülenler ağlayacak, bakanlar ibret alacak sizden, tabi siz bunu isterseniz, zor değil bir defa, bilemedin on defa denemenize bakar. On defa düşebiliyorsa insan on defa da kalkabilir, öyle değil mi? Bir söz verin kendinize ve haykırın ruhunuza benim üzüntüm birçoğunun pişmanlığı olacak. Sonra kalkın ve bir adım atın, hayat sizi yürütecektir.
(2016)