Üzülmeyi Özlerim Şiiri - Fahri Gülcü

Her kederim bir davet gibi çağırır beni.
Evet yine;
Yolculuk başladı derim.

Her zamanki gibi,
O'nun kapısını çalar ellerim.

Hep ordadır bilirim.
Bekler sanki O da beni.
Yine ben geldim derim.

Alnımı koyarım dizine.
Şefkatiyle kaldırır beni.
Defalarca başım düşer dizine.

En derin tesellileri,
Onda bulurum sadece.

Herşey yeniden anlam bulur beynimde.
Yeniden doğarım,
Durulur düşüncelerim.

Sonra kızarım kendime,
Utanırım.
Aslında SEN varken,
SEN'in gibi bir dost varken derim
Neden hep sevinmem
Nedir bu kederim.

Aniden sevinçle dolar içim,
Uçar gider tüm hüzünlerim.

Sonra birden,
Tekrar uzaklarda bulurum kendimi,

Üzülmeyi özlerim...