Kalın paltosunun tam altında,
Sürekli üşüyen bir kalbi vardı.
Ağladığı ayaz gecelerde, umut,
Hiç bir zaman yanında değildi.
Söz vermişti kendi kendine,
Hüzün şarkıları dinlemeyecek,
Kaybetse de hiç üzülmeyecekti.
Sözünü tuttu, hiç mi hiç ağlamadı.
Kayıt Tarihi : 6.6.2012 18:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!