Üzülmesen Bile Gel Gör Şiiri - Ozan Efe

ağladığım belli nedensiz değil
üzülmesem bile sıkılmaya gör
yolu yürünecek giden siz değil
üzülmesem bile çıkılmaya gör

boşuna çırpınış boşuna bekler
böylece çarpınış üstüne ekler
bildiğince uçar hep kelebekler
üzülmesem bile bıkılmaya gör

bunca çile çeken başını dik tut
her söylenene geç geçeni unut
gözü açık kalır yanar bir umut
üzülmesem bile yıkılmaya gör

yaratandan korku yaklaştırasın
karanlığından ay paklaştırasın
yarenliğinden say aklaştırasın
üzülmesem bile tıkılmaya gör

delice dolanır süründen uzak
suyuna ulanır türünden tuzak
huyuna bulanır körüne kozak
üzülmesem bile akılmaya gör

yaralı yüreğin çığlığındasın
puslu kıyıların sığlığındasın
gençliği yerine sağlığındasın
üzülmesem bile bakılmaya gör

dilsizin dilinden anlasaydınız
kuşların sesinden dinleseydiniz
seher yelinden mor inleseydiniz
üzülmesem bile çakılmaya gör

bir atımlık sıkım parladı bitti
karlı su sımsıkım şarladı gitti
köpekten korkuna pırladı itti
üzülmesem bile kakılmaya gör

ağacın dalından salınacağın
insanın halından alınacağın
nice gurbet elde kalınacağın
üzülmesem bile takılmaya gör

ozan efem başta kır saçıma ak
yüreği bölündü saysanız şakşak
ateşler içinden kaldığıma bak
üzülmesem bile yakılmaya gör

250612denizli