Üzülmene Gerek Yok Şiiri - Durdu Şahin

Dostu dostta bulurken,
Üzülmene gerek yok.
Birleşip bin olurken,
Üzülmene gerek yok.

Meyve dalı eğerken,
Huzur göğe değerken,
Gecende ay doğarken,
Üzülmene gerek yok.

Mana bize gülerken,
Gündüz ışık elerken,
Sevdaları belerken,
Üzülmene gerek yok.

Vakar bizlerde varken,
Düşmanları yıkarken,
Sevinçlerle bakarken,
Üzülmene gerek yok.

Sabırla aş pişerken,
Olgun meyve düşerken,
Engelleri aşarken,
Üzülmene gerek yok.

Bilgi ile bilirken,
Kötülüğü silerken
Gel deyince gelirken,
Üzülmene gerek yok.

El tutarken, göz görürken,
Zulme göğüs gererken,
Hedeflere ererken,
Üzülmene gerek yok.

Şahin mısra düzerken
Sevinçlerle gezerken
Kalem Hakk’ı yazarken,
Üzülmene gerek yok.