Üzülmek niye! Şiiri - Mustafa Cilasun

Yok, yok artık
Şiar edindim kendime
Söz verdim halimi hiç mi hiç üzmemeye

Çözüm
Çok uzaklarda görününce
Kedere yaslanarak nefeslenmek ne çare

Hiç değilse
Hayırlısına niyetlen onu dile

Hayıflanmak
Biliyoruz ki devada ziyade
Solgun yapraklar misali hazanda sahife

Bana
Tevdi edilen ömür süreliyse
Mütemadiyen hüznü koklamakta bir çile

Yaşamak
Anlamlı olarak iz bırakmak
Gönüllerde sürurla anılmak sevgiyle olur

O hali bulur
Tevazu içinde haz koklanır
Hizmetten hicap etmek sevgiyi uzaklaştırır

Nurlaşmak
Ruhi anlamda rızaya ulaşmak
Güle uzanmak, tevdi edilen emanete varmak

Gül mağdurken
Hüznün eşiğinde nefeslenirken
Hiçbir zaman sitem etmeden sevgi ulaştırmış

Kahırı
Fedakârlıkla uzaklaştırmış
Sabrı vuslat saymış, vefayı azimetle koklamış

Neslinin
Cefasıyla sürekli soluklanmış
Hayırda konaklamış kanaat içinde yola ulaşmış

Vehimlere
Hiçbir zaman bulaşmamış
Korkuyu, kalbi selametle öteler için saklamış

Geleceğimi
Usanmadan anlatmış uyarmış
Vaatlerin vuzuhunda bizzat kalbimle barışmış