Üzülmek geçer de... Şiiri - Murat Ülkü

Üzülmek geçer de, kalır kırgınlık,
İçimde bir sızı, tarifsiz bir ağırlık.
Bir yığın söz birikir, sadece yutkunarak,
Söylenmez, anlaşılmaz, bir anlık ayrılık.

İki yabancı gibi, şimdi yürüyoruz,
Aynı yol, aynı gökyüzü, ama farklı iki yüz,
Sana değen o el, şimdi titriyor biraz,
Dokunmaktan korkan uzak birer rüzgarız,

Gözlerim bakmaz eskisi gibi,
Buzlu bir ayna şimdi sıcak gülüşün,
Bir fırtına koptu, bir gemi battı,
Habersizce, sessizce derin okyanusta.

Gel desen gelirim, kal desen kalırım,
İçimde bir yerler kırık ama bilirim,
Senden önceki bana asla dönemem,
Ne yaparsan yap, bu yara ile yarim kalırım.

Bir fırtına sonrası, sensiz geçen günler,
Sular çekilir ve geriye sadece çamurlar kalır.
Öyle bir sessizlik ki, bir tek kalp atışları duyulur,
Bunu ne sen anlayabilirsin, ne ben anlatabilirim.

Gecelerim kabuslu, tüm düşlerim firar,
Sabahlar aydınlanmaz, hep aynı karanlıklar,
Bana ait ne varsa, şimdi seninle yarımlar,
İçimde sonsuz bir ağırlık. Birde bu kırgınlıklar.

Unuturum sanmıştım, unuttum da yalan,
Her anı, her saniye, her sözcüğün bende.
Ne kadar kaçsam da, ne kadar saklansam,
Gölgen hep peşimde, kırgınlığın içimde.

Sen fark etmesen de, ben çoktan yok oldum,
O eski ben değilim, yavancı bu yeni halim,
Bir anlık öfke değil, bu sonsuz bir hüzün,
Bir daha hiç eskisi gibi olmayacak, bilirim.

Ne bir sarılma, ne bir öpücük dindirir,
Bu içimdeki deli dolu fırtınayı.
O kapı bir kez kapandı, şimdi mühürlü,
Anahtarı bende değil, sensiz bir yolun.

Bu hayat, sensiz de, bensiz de devam eder
Ama bu yara kabuk bağlamaz, kanar.
Unuturum demek, var y en büyük yalan,
Çünkü bu kırgınlıkta benden bir parça var.