Yine karanlık çöktü aydınlığın üstüne.
Yine ayrılık geldi mutluluğun üstüne.
İnanamadım senin o çok acı sözüne.
Ayrılalım dediğinde ÜZÜLMEDİN Mİ?
Tamda mutluluğa alıştım derken.
Tamda yalnızlığa veda ederken.
Tamda seni canımdan bile çok severken.
Bitirelim dediğinde ÜZÜLMEDİN Mİ?
Gözlerine baktığımda fena olmuştum.
Ellerini tuttuğumda inan donmuştum.
Bu aşkı bende bitmez sanmıştım.
Elveda derken ÜZÜLMEDİN Mİ?
Ayrılığa dayanamayan kalbim ne yapsın.
Aklımdan çıkmayan baş belasısın.
Önceleri duamdın şimdi bedduamsın.
Çekip gittiğinde ÜZÜLMEDİN Mİ?
Bedenimde candın damarımda kan.
Ölüden farkım kalmadı gittiğin o an.
Nesi vardı diyordu öldüğümü duyan.
BU CANA, BU CANA KIYIP GİTTİĞİNDE, SÖYLESENE ÜZÜLMEDİN Mİ......????
Kayıt Tarihi : 15.4.2024 04:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!