Bende talih her an hazan gibidir.
Yaz ayında kışı verir sultanım.
Denizlere varıp girmek istersem.
Damla kalmaz suyu kurur sultanım.
Yeşil ova yanar çorağa döner.
Yollarıma çıkar bütün engeller.
Kuma döner kaya dağlar tepeler.
İnsan çıkar insanlıktan sultanım.
Üzülme sen böylesine alıştım.
Ömür boyu düzeltmeye çalıştım.
Her deminde ben kaybeden olmuştum..
Budur şansım sen üzülme sultanım.
Daha farklı gördüm seni herkesten.
Kurtulurum belki dedim kafesten.
Yanıldım kalbimden gelen o sesten.
Günah benim senin değil sultanım.
Kayıt Tarihi : 19.12.2009 00:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tahsin Emek](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/12/19/uzulme-sen-sultanim.jpg)
Haz verir okuyunca,can dizeleri
soz etmese var/ya,rahat etmez dost,gonulleri
Tum kaziklarin ve yaziklarin
kendi ellerimizle yaratilanlarin
hayat ayaklarin altinda degil mi
hal_i vefa'si boyledir bu,topraklarin.
Sevgiler,saygilar...
TÜM YORUMLAR (1)