Üzülme Sen Şiiri - Avni Temiz

Üzülme sen sevdasıyla yandığım,
Belki beni sevmek zor geldi sana.
Gece gündüz rüyalarda andığım,
Ateşin yürekte kor geldi bana.

Mevla’m dan ederken ben seni niyaz,
Dedim ki Yarabbi onu bana yaz,
Geceler soğukken, geceler ayaz,
Yüreği ısıtan yar geldi bana.

Sabah doğan güneş her akşam battı,
Gönül dağlarında çok ceylan yattı,
Ahu gözleriyle ne oklar attı,
Battıkça yüreğe har geldi bana.

Bir gülüşle beni kalbimden vurdu,
Girip yüreğimde tahtını kurdu,
Gözünden gönlüme sevda uçurdu,
Kuruyan ağaçtan nar geldi bana.

Hiç yüreğin sızladı mı bensizken?
Sensiz koca dünya dar geldi bana,
Eller yandı, ben üşüdüm sensizken,
Sanki yüce dağdan kar geldi bana.

27.02.2015